woensdag 26 september 2012

Afscheid

2 dagen niets kunnen schrijven. 'sAvonds wanneer we niet meer omringd zijn met 3 kinderen aan elke hand, geraken we niet meer op internet, want dan wordt de wifi onherroepelijk afgezet door de zuster. Degenen die ooit in het internaat gezeten hebben, kennen deze discipline wel.
Maandag de hele dag interviews afgenomen van de Belgische kindjes. Het is een hele opgave om 40 kinderen bijeen te brengen en te houden.
Dinsdag de hele dag inkopen gedaan voor de Belgische metekindjes, in een soort bazaar. We hebben het afpingelen ondertussen onder de knie. We trakteerden alle kindjes op een ijsje, weeral alleen maar lachende gezichten, en alleen het geluid van de krekels.
Gisterenavond afscheid genomen van de zusters en de andere vrijwilligers. (we hebben Lotte Ravens ontmoet)..
Deze morgen vroeg samen met onze metekindjes vertrokken naar de luchthaven. Het was een emotioneel afscheid. Ook enkele andere meisjes waren vroeg opgestaan.
Hier zitten we dan, een beetje verslagen, maar met ons ons hart vol prachtige herinneringen.
Tot nu vertrekt onze vlucht op tijd.
Tot in België.

Hasta luego.

maandag 24 september 2012

Feest in Casa Maín

Vandaag, zondag, is er groot feest. Iedereen zijn verjaardag wordt gevierd. Maar speciaal diegene die 15 jaar worden dit jaar. De grens van de volwassenheid voor de meisjes. Het is (financieel) niet mogelijk om iedereen zijn verjaardag apart te vieren. De dag begon met een groepsfoto en een cadeautje voor iedereen. We hebben een foto van alle meisjes afzonderlijk. Daarna was er een misviering, gevolgd door een heerlijke BBQ. We wilden tussen de meisjes zitten om te eten, maar moesten aan de eretitel zitten van Sor Ines, samen met de bisschop.
We hielpen mee met de 'afwas'. Koud water en handdoeken die bij ons dringend in de kookwas moeten. Een afwas van ong 120 man, je bent wel eventjes bezig ook al werk je met z'n tienen.
Het spektakel dat daarop volgde moet je gezien hebben om te geloven.
Elk meisje dat dit jaar 15 wordt, volledig opgedrikt in een soort suitekleed, in gezelschap van een bruidsmeisje (een van de kleintjes in de hogar), komt van de trap af. Voor elk meisje is een (knappe) jongeman voorzien. Ondertussen muziek van de Titanic, waarbij ze wat vertellen over het meisje. Waar ze van houdt en wat haar toekomstdromen zijn. Daarna maken ze hun grote entree op muziek 'Never give up' Voor deze meisjes is het echt hun grote dag. Iets tussen een trouwfeest en een Miss verkiezing.
Daarna dansfeest tot 21u met taart en frietjes.
Caroline en Roos zijn met de auto van de zusters de muziekinstallatie terug gaan brengen. Een gigantische pick-up, je ziet Caroline nauwelijks zitten achter het stuur.
Een prachtige maar zeer vermoeiende dag. De hele dag door willen de meisjes een foto, met jou, alleen of met een vriendinnetje. Of ze willen een knuffel of ze komen gewoon bij je zitten. Alleen wat aandacht en een warm gebaar doet soms wonderen.
De zusters verrichten hier fantastisch werk, maar het blijven kinderen verlaten door hun familie. Alleen al in Santa-Cruz zijn 80 dergelijke tehuizen. Ja, je leest het goed 80.
Om 22u is ons bobijntje totaal op.
Tot morgen.

zondag 23 september 2012

Een dagje met 11 metekindjes op stap.

Deze morgen na veel overleg met de zusters, vertrekken we met 16 man in 2 taxi's richting zoo.
Zoo van de jaren 70, met veel vogels vissen slangen schildpadden apen en 2 Jaguar. Zelfs struisvogels, die niemand van de kinderen kende. Geen giraf, geen olifant te bespeuren.
Voor €8 aten we met 16 man elk een cola en een stuk pizza. Niet te geloven.
We aten nog een ijsje in complete stilte, zelfs de papiertjes werden afgelikt.
Terug richting Casa Maín.
Daarna zijn we met Roos, an, Anje, Grietje, ellens metekindjes gaan shoppen in een soort overdekte chaos. Op vraag van Sor Ines mochten we enkel nuttige dingen kopen: ondergoed, jeans en schoenen. Ze kunnen weer een seizoen verder.
Vanavond wordt alles in gereedheid gebracht voor het grote feest van morgen. We zijn benieuwd.
We zitten hier totaal alcohol vrij ook al zitten we in een klooster. We zouden veel geven voor een frisse pint of glaasje witte wijn.
21u we zijn bekaf en gaan slapen.

Hasta mañana.

zaterdag 22 september 2012

Casa Main

Eindelijk aangekomen in Casa Maín. Roos en An hun metekindje stonden ons, samen met een zuster, op te wachten op de luchthaven. In de open truck richting Casa Maín.
Een overrompeling van kinderen. Iedereen wil iets vragen, iets zeggen of met ons op de foto. Of we hun meter en peter kennen in België kennen.
Morgen gaan we met een aantal kindjes naar de dierentuin.
Zondag is het hier groot feest. Dan wordt de verjaardag gevierd van iedereen die dit jaar 15 wordt. De leeftijd waarop ze volwassen worden.
Morgen meer nieuws.
De foto in bijlage is een van Roos samen haar metekindje Martina. Vanavond is er een proclamatie voor het einde van haar middelbaar.
Morgen meer nieuws.
Hasta luego.

vrijdag 21 september 2012

Vertrek naar Casa Maín

Na bijna 3 dagen van opperste luiheid in Sucre vertrekken we straks met het vliegtuig naar Santa-Cruz. Roos heeft gisteren gebeld met Sor Ines. Ze komt ons deze namiddag ophalen in de luchthaven. Onze verwachtingen staan hoog gespannen.
Van zodra we kunnen brengen we uitgebreid verslag vanuit el hogar Casa Maín.
Hasta luego.

donderdag 20 september 2012

Een dagje Sucre

Een luie dag. We beginnen met een echt lekker kopje koffie, eindelijk. Vervolgens 2 u lekker in het zonnetje. Na veel overleg besluiten we toch Sucre te verkennen. We beginnen met een lichte lunch op de Plaza. Bezoeken het textielmuseum en kuieren in de straatjes van Sucre. We bezoeken een prachtig klooster waar nu een school is van de zusters van Don Bosco. Een oase van rust. Roos heeft een moeilijk momentje. We ontmoeten de directrice die Sor Ines kent, de overste van Casa Maín.
We starten de avond met roomservice op het dakterras van ons hotel. Je zou het nog gewoon worden om je te laten dienen.
Daarna gaan we uitgebreid dineren, inclusief cocktail en wijn, voor €26. Bewijs zie foto. 10 bol = €1.
Buenas nuchas. Un gran beso de las 4 madrinas. Hasta mañana.

woensdag 19 september 2012

Vlucht

Onze kracht van het positief denken heeft gewerkt: we hebben eindelijk een vlucht naar Santa-Cruz. 20 min vliegen of 16u hobbelen in een nachtbus, het is een groot verschil. We komen dus totaal volgens plan in het weeshuis aan op 21 september. Zijn we goed of zijn we goed? We zullen nu 2 dagen genieten van Sucre: wat lezen, bezoeken, genieten van de zon.
We zitten nu op het dakterras van ons hotel en genieten van het uitzicht over de stad. We zijn even te lui om een stap te verzetten.
Hasta luego.